Hoeft het nog gezegd. De fiets wint aan populariteit, zowel voor recreatieve als voor professionele doeleinden. Fietsen worden ook alsmaar technisch complexer en dus duurder en duurder bij aanschaf. Meer en meer wordt daarom ook door particulieren een financiering aangegaan voor de aanschaf van een fiets.
Als werkgever kan je voor extra fiscale rugwind zorgen bij de aanschaf van een fiets via de formule van de fietslease.
Het concept is eigenlijk heel eenvoudig.
Neem een fiets met een totale aanschafprijs van € 3.600 (inclusief btw). Die wordt door de werkgever geleased op 3 jaar met een restwaarde van 15%, hetzij € 540,00. Maandelijks valt er dan door de werkgever nog ongeveer € 100 / maand betaald te worden (inclusief tw, interesten en onderhoudscontract).
Als compensatie vraagt de werkgever aan de werknemer een brutoloon inlevering (salary-sacrifice) van € 100 / maand zodat dit voor de werkgever een budget neutrale oefening wordt. Die bruto-looninlevering kost je werknemer natuurlijk geen € 100 netto, maar slechts € 40 à 50 (al naargelang brutoloon niveau). Met andere woorden, met een netto-inlevering van € 40 à 50 geniet de werknemer van een fiets die hem anders privé maandelijks € 100 zou kosten, mocht hij die privé financieren. Na 3 jaar staat het dan de werknemer vrij om de optie te lichten aan 15%.
Zolang je maar minstens 20% van je woon-werkverkeer effectief met je bedrijfsfiets aflegt, wordt er geen enkel voordeel van alle aard weerhouden. Een fiscale no-brainer dus.
Bovendien kan de werknemer die netto-inlevering mogelijks nog terugwinnen door effectief de fiets voor woon-werkverkeer te gebruiken. Inderdaad, de werknemer kan voor zijn woon-werkverkeer per fiets een fiscaal vrijgestelde fietsvergoeding ontvangen van € 0,25 / km! Die laatste vergoeding is wel een “gunst” van de werkgever en dus geen verplichting.
